Republika Gruzji to górzysty kraj, położony w południowo-zachodniej części kontynentu azjatyckiego, na Zakaukaziu. Na północnym-wschodzie graniczy z Rosją, na wschodzie z Azerbejdżanem, zaś na południu z Armenią i Turcją. Wschodnią, naturalną granicę państwa wyznacza Morze Czarne, którego wybrzeża zamieszkiwało legendarne plemię wojowniczych kobiet – Amazonek.
Swanetia – prawdziwie gruzińska kraina
Nie odwiedzić najwyżej zamieszkanego regionu Europy, to jak nie zobaczyć Gruzji wcale. Swanetia, granicząca z Abchazją, leży pośród szczytów Południowego Kaukazu, których wysokość waha się od trzech do pięciu tysięcy metrów nad poziomem morza. Malownicza kraina słynie z doskonałych tras trekkingowych, bujnej przyrody oraz nienaruszonej, gruzińskiej architektury. Region Górnej Swanetii – Zemo Swaneti, wraz z licznymi zabytkowymi cerkwiami, wysokimi basztami obronnymi i unikatowym folklorem został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Region zamieszkuje etnograficzna grupa Gruzinów zwanych Swanami, posługujących się językiem swańskim. Ich kultura przez stulecia kształtowała się w izolacji od pozostałych, silniej zurbanizowanych rejonów Zakaukazia. Najważniejsze miasta to Mestia – stolica Swanetii i miejscowość-skansen zarazem, Etseri, Kala, Beczo, Lakhamula, Latali, Lendżeri i Mujhal-mulakhi. Na szczególną uwagę zasługuje również wioska Ushguli – najwyżej położona europejska osada, piętrząca się na wysokości 2200 m n.p.m. Nieopodal wznosi się Szchara, największa góra Gruzji i trzeci co do wysokości szczyt Kaukazu, mierzący 5068 m n.p.m..
Wybrzeże Morza Czarnego
Krajobrazy roztaczające się wokół wybrzeża Morza Czarnego znacznie różnią się od najpopularniejszych europejskich kurortów. Tutejsze plaże z charakterystycznym czarnym piaskiem przyciągają turystów, pragnących odpocząć od przeludnionych kąpielisk. Najwięcej plażowiczów zatrzymuje się w Batumi – trzecim co do wielkości miastem w kraju, położonym w południowo-zachodniej Gruzji. Na bardziej zaciszne fragmenty wybrzeża można znaleźć w Sarpi – wsi graniczącej z Turcją, znajdującej się dwadzieścia kilometrów na północ od Hopa.
Kilkudniową ucieczkę od cywilizacji gwarantuje Ureki, miasteczko oddalone o niecałe pięćdziesiąt kilometrów od Batumi. Miejscowi zachwalają lecznicze właściwości tutejszych magnetycznych plaż, które według ich zapewnień mają pozytywny wpływ na układ krążenia. Oddalając się od największego uzdrowiska w Ureki, można natknąć się na dzikie, niestrzeżone kąpieliska, stanowiące naturalne atrakcje Gruzji. Gęsty las sięga tu niemal do linii wody, zaś samo wybrzeże położone jest jedynie cztery metry nad poziomem morza.
Adżarska Republika Autonomiczna
Piękną, autonomiczną krainą, rozciągającą się na południu Gruzji u wybrzeży Morza Czarnego, jest Adżaria. Górskie krajobrazy przeplatają się tu z malowniczymi plantacjami herbaty i drzew cytrusowych, choć mieszkańcy trudnią się również uprawą winorośli. Gruzińskie wina produkowane są z endemicznych szczepów winogron, rosnących wyłącznie na obszarze Kaukazu Południowego.
Choć Adżaria ma typowo rolniczy charakter, ponad połowę regionu zajmują lasy liściaste oraz łąki subalpejskie. Wybrzeże morskie zostało całkowicie przekształcone w teren pod uprawy eukaliptusa i drzew bambusowych. Podzwrotnikowy morski klimat sprzyja występującym tu endemitom, takim jak niedźwiedź brunatny, który zamieszkuje tutejszy Rezerwat Kintryjski. Obszar chronionej przyrody został ustanowiony w 1959 roku, aby zabezpieczać reliktowe lasy kolchidzkie. Adżarską Republikę Autonomiczną przecinają dwa pasma górskie – Góry Szawszeckie na południu oraz Góry Mescheckie na północnym-zachodnie.
Tuszecki Park Narodowy
Tuszecja to historyczny region w północno-wschodniej Gruzji, rozciągający się na północnych zboczach Wielkiego Kaukazu. Górską krainę zamieszkuje etnograficzna grupa Gruzinów, nazywających siebie Tuszetami. Tradycyjna ludność tubylcza od lat zajmuje się wypasaniem owiec, a także produkcją sera Gouda i wysokiej jakości wełny, którą bardziej wprawieni w handlu mieszkańcy eksportują do Rosji.
Tuszecja uchodzi za najmniej ekologicznie skażony region Kaukazu, między innymi dzięki ogromnemu obszarowi chronionego krajobrazu. Tuszecki Park Narodowy swym zasięgiem obejmuje 122050 ha, choć rezerwat przyrody został ustanowiony dopiero w 2003 roku. Naturalne atrakcje Gruzji w Tuszecji to przede wszystkim wysokogórskie ekosystemy Wielkiego Kaukazu – pierwotne lasy iglaste, krystalicznie czyste jeziora i alpejskie przełęcze, będące domem dla wilka kaspijskiego, rysia kaukaskiego i orłosępa brodatego.
Naturalne atrakcje Gruzji – Gruzińska Droga Wojenna
Starożytny szlak wędrowny, wiodący przez przełęcz Wielkiego Kaukazu, biegnący od stolicy w Tbilisi do Władykaukazu w Osetii Północnej, to jedna z najważniejszych atrakcji Gruzji. Trasa Gruzińskiej Drogi Wojennej, licząca 208 kilometrów w najwyższym punkcie, osiąga wysokość 2379 m n.p.m. Spektakularny taras widokowy, zwany Przełęczą Krzyżową, przecina w tym miejscu Główny Grzbiet Kaukaski, czyli Pasmo Wododziałowe, znajdujące się na terytoriach Rosji, Gruzji i Azerbejdżanu.
Ciekawymi obiektami, położonymi wzdłuż trasy wędrownej są twierdza Ananuri, leżąca nad rzeką Aragwi, gruziński kurort narciarski Gudauri, prawosławny klasztor Cminda Sameba, Góra Kazbek oraz malowniczy Wąwóz Darialski, nazywany Wrotami Iberii. Jedną z piękniejszych miejscowości, powstałych na Drodze Wojennej jest Stepancminda, w której to znajduje się muzeum gruzińskiego pisarza – Aleksandra Kazbegi. Z miasta nad rzeką Terek, wnoszącego się u stóp lodowca, wyruszają grupy alpinistów, pragnących zdobyć Lodowy Szczyt – jedną z najwyższych gór Kaukazu o wysokości 5033 m n.p.m. Złowroga nazwa szlaku wzięła się prawdopodobnie od trasy, którą przed laty pokonywali Kimerowie, Scytowie, Hetyci, Osetyjczycy i Mongołowie, chcący przeprawić się przez łańcuch górski w kierunku morza.